In september 2019 had ik een mailwisseling met een fractievoorzitter van één van de coalitiepartijen in Bergen (CDA, PK, VVD).
Ik had de fractievoorzitter benaderd omdat ik toen (en nog steeds) van mening was dat Energieonafhankelijkheid voor de gemeente Bergen in 2030 een utopie is. De term werd (en wordt nog steeds) veelvuldig gebruikt in communicatie richting de burgers en in ons contact gaf ik de fractievoorzitter aan het onjuist informeren van burgers onwenselijk en zorgelijk te vinden.
Mijn zorgen werden gepareerd.
In 2022 zou de gemeente Bergen Energieneutraal zijn, waarna er nog acht jaar de tijd was om Energieonafhankelijk te worden.
Mijn vraag daarop was of de fractievoorzitter dacht dat het Energielandgoed Wells Meer dus al gerealiseerd zou zijn in 2022 of dat er een andere manier was om de benodigde 1,74 petajoule op te wekken.
Daarop bleef het stil.
Ik had zo mijn bedenkingen over de haalbaarheid van Energieonafhankelijkheid in 2030 en de snelheid waarop het Energielandgoed zou worden gerealiseerd.
De daarop volgende jaren bleek mijn onderbuik gevoel juist te zijn geweest.
De realisatie van Energielandgoed Wells Meer liep inderdaad vertraging op.
In de laatste planning van de gemeente Bergen wordt gesproken over het realiseren van 2.000 zonnepanelen (van de 870.000), ongeveer 1 MwP in 2022. De rest van het project ligt voorlopig stil omdat er onvoldoende netwerkcapaciteit aanwezig is. Een voorlopige planning is dat in 2027 / 2028 het Energielandgoed zal zijn gerealiseerd.
Misschien dat in 2027 / 2028 de gemeente Bergen dus Energieneutraal zal zijn (net zoveel energie opwekken als je verbruikt) maar de stap naar Energieonafhankelijkheid is dan nog lang niet gemaakt.
De definitie van de gemeente Bergen van het begrip Energieonafhankelijkheid is namelijk:
“Dit betekent dat er binnen de gemeente altijd voldoende eigen opgewekte energie aanwezig is in alle weersomstandigheden. Met eigen opgewekte energie bedoelen we energie van bronnen afkomstig uit de eigen gemeente. Het gaat dan om de energiebehoefte van zowel alle bedrijven als alle inwoners”.
Om Energieonafhankelijkheid te bereiken is dus opslag van energie nodig, veel opslag van energie en dat is duur, heel duur. Daarnaast gaan de technologische ontwikkelingen op dit vlak niet zo snel.
Ik gebruik in deze context graag de woorden van Vaclav Smil, emeritus hoogleraar en energie-expert:
“ Iedereen die denkt de wereld in 2030 te kunnen bedienen met 100% hernieuwbare energie doet aan unbounded science en engineering fiction”.
Wie denkt dat zon en wind op korte termijn de rol van fossiele brandstoffen kunnen overnemen overschat zowel de wetenschap als de technologie.
Inmiddels snappen ze dat, dacht ik, ook wel in de Bergse politiek.
Hoogst opmerkelijk is het daarom dat in december 2021 een motie over dit onderwerp van de fractie KERN geen steun kreeg van de andere partijen.
De fractie KERN gaf aan:
Het onwenselijk te vinden dat burgers foutief worden voorgelicht m.b.t. het bereiken van een Energieonafhankelijk Bergen in 2030 en vraagt het college de gemeentelijke doelstelling aan te passen en niet meer te spreken over een Energieonafhankelijk Bergen in 2030.
Geen van de coalitie partijen wilde de motie steunen,
De heer Knoops fractievoorzitter CDA:
“Wat het CDA betreft blijft de ambitie Energieonafhankelijkheid in 2030 gewoon staan”
De heer van Rijen, fractievoorzitter VVD:
“Ja er zijn nieuwe feiten, maar die feiten doen ons niet van inzicht veranderen”
“Ik heb er vertrouwen in dat het projectteam ,…, aan het kijken is naar alle opties die er zijn om Energieonafhankelijkheid in 2030 ,…, te behalen”
De heer Valckx fractievoorzitter PK:
“Er is maar één woord dat “im frage” komt en dat is ambitie”
Geen van de partijen gaf een inhoudelijke reactie op de motie van KERN.
Door de fractievoorzitters werd met geen woord gesproken over de communicatie richting burgers en het feit dat burgers foutief worden geïnformeerd.
Er wordt een verwachtingspatroon gecreëerd (Energieonafhankelijkheid) dat in 2030 nooit kan worden waargemaakt en dat is funest voor het vertrouwen in de politiek.
Het afgelopen jaar is er heel veel gesproken over een nieuwe bestuurscultuur. De “nieuwe bestuurscultuur” is een verzamelterm geworden voor alles wat er in de politiek moet veranderen.
Openheid, Eerlijkheid, Betrouwbaarheid, De burger centraal stellen , etc.
Wat je er ook onder verstaat; het verstrekken van onjuiste informatie aan burgers, het creëren van een onhaalbaar verwachtingspatroon, valt daar zeker niet onder.
Blijkbaar willen de coalitiepartijen in Bergen geen nieuwe bestuurscultuur.
Door deze houding wordt het vertrouwen in de politiek en de overheid, dat inmiddels een dieptepunt van 29% heeft bereikt (bron: binnenlands bestuur), alleen maar lager.
En dat vind ik zorgelijk, heel zorgelijk.